آه ای خدا، دار و ندار ما (عج) نیامد

آقا و صاحب اختیار ما نیامد

ماه مبارک سفره‌اش پهن گشته

خوب است اما سفره‌دار ما نیامد

*****

ای مؤذن که ز تو مژده‌ی افطار آید

تشنه‌ام، گرچه چشمم به نظر تار آید

تشنه‌ی صوت اذانی دگرم بهر ظهور

تا به دل مژده‌ی دیدار ز دلدار آید

*****

گر دلِ تشنه‌ی افطار به شهدی سرد است

تشنه‌ی مهدی زهرا (ع) ز عطش پر درد است

تشنه‌لب، تشنه‌ی آن است بداند آقا

به کجا جلوه‌ی مهمانی مردی مرد است؟

*****

می‌شود این رمضان موعد فردا باشد؟

آخرین ماه صیام غم آقا (عج) باشد؟

می‌شود در شب قدرش به جهان مژده دهند:

که همین سالِ ظهور گل زهزا (ع) باشد؟

*****

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان (عج)

تا که همسفره تو لحظه افطار شوم

*****

چه شود ای گل نرگس، با تو دیدار کنم

جان و اهل و هستی ام، بر تو گرفتار کنم

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا

کی شود با رطب وصل تو افطار کنم

*****

دم افطار که بی‌تاب‌تر و تشنه‌ترم

می‌شوم غرق علمدار ، عمو ، آب ، حرم

بعد به یاد تو می‌افتم که غریبی آقا

تو کجا دعوتی آقا؟ چرا بی‌خبرم